When Jane and Elizabeth were alone, the former, who had been cautious in her praise of Mr. Bingley before, expressed to her sister how very much she admired him.

இதுவரை தன் விருப்பத்தை அதிகம் வெளிக்காட்டாமல் இருந்த ஜேன் , எலிசபெத்துடன் தனியாக இருக்கும்பொழுது , தான் பிங்கிலியை மிகவும் வியப்புடன் ரசித்ததை வெளியிட்டாள்.

"He is just what a young man ought to be," said she, "sensible, good-humoured, lively; and I never saw such happy manners! -- so much ease, with such perfect good-breeding!"

"வாலிபன் என்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்" என்ற அவள் "நல்ல அறிவும் , நகைச்சுவை உணர்ச்சியும் , கலகலப்பான சுபாவமும் கொண்ட அவன் மிகவும் இயல்பாகவும் , நல்ல பண்புள்ளவனாகவும் இருக்கிறான்" என்றாள்.

"He is also handsome," said Elizabeth; "which a young man ought likewise to be, if he possibly can. His character is thereby complete."

"அவன் அழகாகவும் இருக்கிறான்" என்ற எலிசபெத் "இளைஞன் என்றால் அழகும் வேண்டும். அப்பொழுதுதான் அவன் முழு இளைஞனாவான்" என்றாள்.

"I was very much flattered by his asking me to dance a second time. I did not expect such a compliment."

"இரண்டாவது முறை என்னை ஆட அழைத்ததைக் கேட்டு மிகவும் சந்தோஷமாகி விட்டது. இந்த பாராட்டை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை."

"Did not you? I did for you. But that is one great difference between us. Compliments always take you by surprise, and me never. What could be more natural than his asking you again? He could not help seeing that you were about five times as pretty as every other woman in the room. No thanks to his gallantry for that. Well, he certainly is very agreeable, and I give you leave to like him. You have liked many a stupider person."

"ஆனால் நான் எதிர்பார்த்தேன். நம் இரண்டு பேரிலுள்ள வித்தியாசமே இதுதான். பாராட்டை கண்டு நான் எப்பொழுதுமே ஆச்சரியப்பட்டதில்லை. ஆனால் நீ அப்படியில்லை. அவனால் எப்படி உன்னை இரண்டாம் முறையாக நடனமாட கேட்காமலிருக்க முடியும். அங்கு இருந்தவர்களிலேயே நீ ஒருத்திதான் எல்லோரையும்விட ஐந்து மடங்கு அழகாக இருந்தாய். அதனால் அவனுடைய இந்த வீர தீரத்தில் ஆச்சரியப்படுவதற்கு ஒன்றும் இல்லை. சரி , பார்ப்பதற்கு மோசம் ஒன்றுமில்லை , அது உன் இஷ்டம். இவனைவிட மோசமானவர்களை நீ விரும்பியிருக்கிறாய்."

"Dear Lizzy!"
“ஓ , லிசி.”

"Oh! You are a great deal too apt, you know, to like people in general. You never see a fault in anybody. All the world are good and agreeable in your eyes. I never heard you speak ill of a human being in my life."

“உனக்கு எல்லோரையும் பிடிக்கும். எவரிடமும் ஒரு குறையும் தெரியாது. உன் பார்வையில் எல்லோரும் நல்லவர்கள் , ஏற்றுக் கொள்ளப்படுபவர்கள். நீ யாரைப்பற்றியும் குற்றம் கூறி இதுவரை நான் கேட்டதில்லை”.

"I would wish not to be hasty in censuring any one; but I always speak what I think."

“நான் யாரைப் பற்றியும் அவசரமாக எந்த குறையும் சொல்ல மாட்டேன். ஆனால் என்ன நினைக்கிறேனோ அதைச் சொல்லிவிடுவேன்.”

"I know you do; and it is that which makes the wonder. With your good sense to be so honestly blind to the follies and nonsense of others! Affectation of candour is common enough; -- one meets it everywhere. But to be candid without ostentation or design -- to take the good of everybody's character and make it still better, and say nothing of the bad -- belongs to you alone. And so you like this man's sisters too, do you? Their manners are not equal to his."

“நீ அப்படித்தான் என எனக்குத் தெரியும். இதுதான் உன் பலமே. நல்ல அறிவு இருந்தும், பிறரது தவற்றையும், அபத்தமான செயலையும் காண மறுக்கிறாய். மற்றவர்களை சந்தோஷப்படுத்த , அவர்களைப் பற்றி மிகைப்படுத்தி சொல்வது சகஜம்தான். ஆனால் உன்னால் மட்டுமே , பிறரது குறைகளைத் தவிர்த்து , நல்லதை மட்டுமே பாராட்டி அதைப்போற்றி , கெடுதலாக அவர்களைப்பற்றி எதுவும் சொல்லாமலிருக்க முடியும். சரி , உனக்கு இவனுடைய சகோதரிகளையும் பிடித்திருக்கிறது , இல்லையா? அவர்களுடைய நடத்தை இவனுடையது போலில்லை.”

"Certainly not -- at first. But they are very pleasing women when you converse with them. Miss Bingley is to live with her brother, and keep his house; and I am much mistaken if we shall not find a very charming neighbour in her."

“முதலில் அப்படித்தான் நினைத்தேன். ஆனால் அவர்களுடன் பேசி பழகியபொழுது , மிகவும் இனிய சுபாவம் உள்ளவர்களாகத் தெரிந்தது. ஒரு சகோதரி அவனுடன் தங்கி அவனது வீட்டை கவனித்துக் கொள்ளப் போகிறாள். நமது அருகாமையில் வசிக்கும் நல்ல குடும்பமாக அவர்கள் இருப்பார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை.”

Elizabeth listened in silence, but was not convinced; their behaviour at the assembly had not been calculated to please in general; and with more quickness of observation and less pliancy of temper than her sister, and with a judgment too unassailed by any attention to herself, she was very little disposed to approve them. They were in fact very fine ladies; not deficient in good-humour when they were pleased, nor in the power of being agreeable where they chose it, but proud and conceited. They were rather handsome, had been educated in one of the first private seminaries in town, had a fortune of twenty thousand pounds, were in the habit of spending more than they ought, and of associating with people of rank, and were therefore in every respect entitled to think well of themselves, and meanly of others. They were of a respectable family in the north of England; a circumstance more deeply impressed on their memories than that their brother's fortune and their own had been acquired by trade.

பதில் கூறாமல் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாலும் எலிசபெத்திற்கு , ஜேன் கூறியதில் நம்பிக்கை ஏற்படவில்லை. தன்னை விலக்கி அவர்களைப் பார்க்கும்பொழுது அவ்வளவு இனிய சுபாவம் உள்ளவர்களாக தெரியாததால் எலிசபெத்தால் ஜேனுடைய கருத்தை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் நாகரீகமானவர்களாக இருந்தனர். பிடித்த இடங்களில் நல்ல விதமாக நடந்து கொள்வர். ஆனால் கர்வமாகவும் , எல்லோரையும்விட தாங்கள் உயர்ந்தவர்கள் என எண்ணம் இருந்தது. அழகு , படிப்பு , வசதி , அந்தஸ்து என எல்லாம் இருந்ததால் அவர்கள் தங்களை மற்றவர்களைவிட உயர்ந்தவர்களாக நினைத்ததில் ஆச்சரியம் ஒன்றுமில்லை. மரியாதைமிக்க குடும்பத்தில் பிறந்த அவர்களது வருமானம் இருபதாயிரம் பவுன். சகோதர னுடைய செல்வம் , மற்றும் தங்களுடைய செல்வம் முழுவதும் குடும்ப வியாபாரம் மூலம் வந்தது என்பதை அவர்கள் மறந்து விட்டிருந்தனர்.

Mr. Bingley inherited property to the amount of nearly an hundred thousand pounds from his father, who had intended to purchase an estate, but did not live to do it. Mr. Bingley intended it likewise, and sometimes made choice of his county; but as he was now provided with a good house and the liberty of a manor, it was doubtful to many of those who best knew the easiness of his temper, whether he might not spend the remainder of his days at Netherfield, and leave the next generation to purchase.

பிங்கிலிக்கு அவனுடைய தகப்பனாரிடமிருந்து ஒரு லட்சம் பவுன் சேமிப்பாக கிடைத்தது. ஒரு பெரிய தோட்டம் வாங்க வேண்டும் என்றிருந்த அவனது தகப்பனார் அவ்வெண்ணம் நிறைவேறும்முன் காலமாகி விட்டார். பிங்கிலி அந்த முயற்சியில் ஈடுபட்டாலும் வசிக்க ஒரு நல்ல வீடும் , நில புலன்களும் இருந்ததால் தன் அலைபாயும் சுபாவம் காரணமாக அதில் அதிக சிரத்தைக் காட்ட முடியவில்லை. தன்னுடைய வாரிசுகள் சொத்து வாங்கிக் கொள்ளட்டும் என்று நெதர்பீல்டில் நிரந்தரமாக தங்கி விடுவானோ என கூட பலர் நினைத்தனர்.

His sisters were very anxious for his having an estate of his own; but, though he was now established only as a tenant, Miss Bingley was by no means unwilling to preside at his table -- nor was Mrs. Hurst, who had married a man of more fashion than fortune, less disposed to consider his house as her home when it suited her. Mr. Bingley had not been of age two years, when he was tempted by an accidental recommendation to look at Netherfield House. He did look at it, and into it, for half an hour -- was pleased with the situation and the principal rooms, satisfied with what the owner said in its praise, and took it immediately.

வாடகை வீட்டில் வசிக்கும் தங்களது சகோதரன் , பெரிய சொத்து வாங்க வேண்டும் என்பதில் , அவனது சகோதரிகள் அதிக தீவிரம் காட்டினர். வாடகை வீட்டில் இருந்தாலும் அவனுடனேயே தங்க விருப்பப்பட்டனர். சந்தர்ப்பவசமாக நெதர்பீல்ட் இல்லத்தைப்பற்றி , மேஜராகி இரண்டு வருடத்தில் அதனைப்பற்றி கேள்விப்பட்டான். அவ்வீட்டை பார்வையிட்ட அரைமணி நேரத்திலேயே மிகவும் பிடித்துப் போய்விட்டதால் அதனை வாடகைக்கு எடுத்துக் கொள்ள சம்மதித்தான்.

Between him and Darcy there was a very steady friendship, in spite of a great opposition of character. Bingley was endeared to Darcy by the easiness, openness, and ductility of his temper, though no disposition could offer a greater contrast to his own, and though with his own he never appeared dissatisfied. On the strength of Darcy's regard Bingley had the firmest reliance, and of his judgment the highest opinion. In understanding, Darcy was the superior. Bingley was by no means deficient, but Darcy was clever. He was at the same time haughty, reserved, and fastidious, and his manners, though well-bred, were not inviting. In that respect his friend had greatly the advantage. Bingley was sure of being liked wherever he appeared, Darcy was continually giving offence.

மாறுபட்ட குணங்களை உடையவர்களாய் இருந்தபோதிலும் பிங்கிலியும் , டார்சியும் நல்ல நண்பர்களாய் இருந்தனர். வெளிப்படையாகவும் ,வளைந்து கொடுக்கும் தன்மையும் , பழகுவதற்கு ஏற்றவனுமாய் விளங்கிய பிங்கிலியை டார்சிக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அதேபோல் தன்னுடைய சுபாவத்தைப் பற்றியும் அவன் எப்பொழுதுமே வருத்தப்பட்டதில்லை. டார்சிமேல் பெரும் மதிப்பு வைத்திருக்கும் பிங்கிலி , அவன் மிகவும் திறமைசாலி ,அவனது கணிப்புகள் எப்பொழுதுமே சரியானவை என நினைத்தான். பிங்கிலியும் எந்தவிதத்திலும் குறைந்தவனில்லை என்றாலும் டார்சி புத்திசாலியாக இருந்தான். ஆனால் இறுக்கமாக இருந்தான். அவ்விதத்தில் பார்த்தால் பிங்கிலி எல்லோரையும் உடனே கவர்ந்து விடுவான். ஆனால் டார்சியோ எப்பொழுதும் யாரையாவது புண்படுத்தியபடி இருப்பான்.

The manner in which they spoke of the Meryton assembly was sufficiently characteristic. Bingley had never met with pleasanter people or prettier girls in his life; everybody had been most kind and attentive to him; there had been no formality, no stiffness; he had soon felt acquainted with all the room; and as to Miss Bennet, he could not conceive an angel more beautiful. Darcy, on the contrary, had seen a collection of people in whom there was little beauty and no fashion, for none of whom he had felt the smallest interest, and from none received either attention or pleasure. Miss Bennet he acknowledged to be pretty, but she smiled too much.

இருவரது எதிர்மாறான குணத்தைப்பற்றி தெரிந்து கொள்ள மெரிடனில் நடந்த நடனத்தைப்பற்றி அவர்கள் விமர்சித்த விதம் ஒன்றே போதும். இதுபோல் இனிமையான அழகான பெண்களை இதுவரை பார்த்ததில்லை என்றும் , அன்பாகவும் இதமாகவும் அவர்கள் பழகியதால்தான் , எல்லோருடனும் சுலபமாக தன்னால் கலந்து கொள்ள முடிந்தது எனவும் , அதுவும் ஜேனைப்போல் ஒரு தேவதையை நினைத்துக்கூட பார்க்க முடியாது எனவும் பிங்கிலி கூறினான். ஆனால் டார்சியின் அனுபவமே வேறு. அவன் பார்த்ததென்னவோ அழகோ , நாகரீகமோ அற்ற பெண்கள்தான் - யாரும் அவன் கவனத்தை கவரவில்லை , யாரிடமிருந்தும் அவனும் அதைப் பெறவில்லை. ஜேன் அழகாக இருந்தாலும் , அதிகமாக புன்னகைப்பதாக அவன் நினைத்தான்.

Mrs. Hurst and her sister allowed it to be so; but still they admired her and liked her, and pronounced her to be a sweet girl, and one whom they should not object to know more of. Miss Bennet was therefore established as a sweet girl, and their brother felt authorised by such commendation to think of her as he chose.

பிங்கிலியின் சகோதரிகள் , ஜேனைப்பற்றி டார்சியின் கருத்தை ஆமோதித்தாலும் , அவர்களுக்கு அவளைப் பிடித்திருந்தது ,அவளை ரசித்தனர். அவள் மிகவும் இனிமையாக இருப்பதாகவும் கூறினர். சகோதரிகளின் பாராட்டு பிங்கிலிக்கு மிகவும் உற்சாகத்தைத் தந்தது.