In consequence of an agreement between the sisters, Elizabeth wrote the next morning to her mother, to beg that the carriage might be sent for them in the course of the day. But Mrs. Bennet, who had calculated on her daughters remaining at Netherfield till the following Tuesday, which would exactly finish Jane's week, could not bring herself to receive them with pleasure before. Her answer, therefore, was not propitious, at least not to Elizabeth's wishes, for she was impatient to get home. Mrs. Bennet sent them word that they could not possibly have the carriage before Tuesday; and in her postscript it was added that, if Mr. Bingley and his sister pressed them to stay longer, she could spare them very well. Against staying longer, however, Elizabeth was positively resolved -- nor did she much expect it would be asked; and fearful, on the contrary, as being considered as intruding themselves needlessly long, she urged Jane to borrow Mr. Bingley's carriage immediately, and at length it was settled that their original design of leaving Netherfield that morning should be mentioned, and the request made.

இரு சகோதரிகளும் பேசி தீர்மானித்தபடி, அடுத்த நாள் காலை எலிசபெத், தங்களை அழைத்துச் செல்ல வண்டி அனுப்பும்படி தங்களது தாயாருக்கு எழுதினாள். ஆனால் திருமதி. பென்னட்டிற்கோ, அவர்கள் வரும் செவ்வாய் கிழமைவரை தங்கினால் ஒரு வாரம் கணக்காகும் என நினைத்ததால், வீட்டிற்கு அழைத்துக் கொள்ள விருப்பப்படவில்லை. வீட்டிற்குத் திரும்ப வேண்டும் என்பதில் தீவிரமாக இருந்த எலிசபெத்திற்கு தாயாரின் பதில் சாதகமாக இல்லை. செவ்வாய் கிழமைக்குமுன் வண்டி அனுப்ப இயலாது எனவும், பிங்கிலியும் அவனது சகோதரியும் தங்கச் சொல்லி வற்புறுத்தினால் தனக்கு அதில் சம்மதம் என்றும் திருமதி. பென்னட் சொல்லி அனுப்பினாள். அவ்வாறு அவர்கள் கூறமாட்டார்கள் என எலிசபெத் நினைத்தாள். அதற்கு மேலும் அதிக நாட்கள் தேவையில்லாமல் தங்குகிறோமோ என்றுகூட நினைக்கலாம், என அஞ்சினாள். அதனால் பிங்கிலியிடம் வண்டி கேட்குமாறு ஜேனை கேட்டுக் கொண்டாள். இறுதியில் அன்று காலை நெதர்பீல்டைவிட்டு கிளம்புவதாக தீர்மானித்து, அதற்காக அவர்களிடம் வண்டி கேட்க வேண்டும் என முடிவெடுத்தனர்.

The communication excited many professions of concern; and enough was said of wishing them to stay at least till the following day to work on Jane; and till the morrow their going was deferred. Miss Bingley was then sorry that she had proposed the delay, for her jealousy and dislike of one sister much exceeded her affection for the other.

இம்முடிவைக் கேட்டதும் மற்றவர்கள் வெவ்வேறு அபிப்பிராயங்களைக் கூறலானார்கள். நாளை சென்றால் போதும், ஜேனுடைய உடல் நிலையை கவனித்துக் கொண்டு போகலாம் என்றும் சொன்னார்கள். ஒரு சகோதரியின்மேல் இருக்கும் வெறுப்பு, மற்றொரு சகோதரியின்மேல் இருக்கும் அன்பைக் காட்டிலும் அதிகமாக இருந்ததால் அவர்கள் கிளம்புவதை தள்ளிப் போட்டதற்காக மிஸ். பிங்கிலி வருத்தப்பட்டாள்.

The master of the house heard with real sorrow that they were to go so soon, and repeatedly tried to persuade Miss Bennet that it would not be safe for her -- that she was not enough recovered; but Jane was firm where she felt herself to be right.

இவர்கள் சீக்கிரம் கிளம்புவதில் பிங்கிலிக்குத்தான் உண்மையிலேயே வருத்தம் இருந்தது. பூரண குணமாகாததால் பிரயாணம் செய்வது அவ்வளவு உசிதமல்ல என ஜேனை தங்க வைக்க முயற்சி செய்தான். ஆனால் அவள் தன் தீர்மானத்தில் உறுதியாக இருந்தாள்.

To Mr. Darcy it was welcome intelligence: Elizabeth had been at Netherfield long enough. She attracted him more than he liked -- and Miss Bingley was uncivil to her, and more teasing than usual to himself. He wisely resolved to be particularly careful that no sign of admiration should now escape him, nothing that could elevate her with the hope of influencing his felicity; sensible that if such an idea had been suggested, his behaviour during the last day must have material weight in confirming or crushing it. Steady to his purpose, he scarcely spoke ten words to her through the whole of Saturday, and though they were at one time left by themselves for half an hour, he adhered most conscientiously to his book, and would not even look at her.

டார்சி இம்முடிவை வரவேற்றான். எலிசபெத் நீண்ட நாட்கள் நெதர்பீல்டில் தங்கிவிட்டதால், அவன் விரும்புவதைக் காட்டிலும் அதிகமாக அவளால் கவரப்பட்டான். மிஸ். பிங்கிலியும் அவளிடம் மரியாதையாக நடந்து கொள்ளவில்லை. தன்னையும் வழக்கத்துக்கு மாறாக அதிகமாக கேலி செய்வதாக நினைத்தான். தான் அவளை விரும்புவதை எக்காரணம் கொண்டும் வெளியே தெரியாத வண்ணம் கவனமாக நடந்து கொண்டான். அவனால் அவளுக்கு சந்தோஷம் கிடைக்கும் என அவள் நினைத்திருந்தால் அதனை மாற்றும் வகையில் அவனுடைய நடத்தை இருந்தது. அதனால் இறுதி நாளான சனிக்கிழமையன்று எண்ணி பத்து வார்த்தைகள்கூட பேசவில்லை. மேலும் ஓர் அரை மணிநேரம் தனித்து இருந்தபோதும் அவள் முகத்தை ஏறிட்டும் பார்க்காமல் புத்தகத்தை தீவிரமாகப் படித்துக் கொண்டிருந்தான்.

On Sunday, after morning service, the separation, so agreeable to almost all, took place. Miss Bingley's civility to Elizabeth increased at last very rapidly, as well as her affection for Jane; and when they parted, after assuring the latter of the pleasure it would always give her to see her either at Longbourn or Netherfield, and embracing her most tenderly, she even shook hands with the former. Elizabeth took leave of the whole party in the liveliest spirits.

எல்லோரும் விரும்பியபடி, ஞாயிறு காலையன்று சகோதரிகள் இருவரும் கிளம்பினர். மிஸ். பிங்கிலி மிக்க மரியாதையுடன் எலிசபெத்திடம் நடந்து கொண்டாள். ஜேனிடம் இருந்த அன்பு மேலும் கூடியது. லாங்க்பர்ன் அல்லது நெதர்பீல்டில் அவளை சந்திப்பது தங்களுக்கு எப்பொழுதும் மிக்க சந்தோஷத்தைத் தரும் என்றும் கூறி அவளை கட்டித் தழுவினாள். எலிசபெத்திற்குகூட கைகுலுக்கி விடை கொடுத்தாள். எலிசபெத் உற்சாகத்துடன் எல்லோரிடமும் விடை பெற்றாள்.

They were not welcomed home very cordially by their mother. Mrs. Bennet wondered at their coming, and thought them very wrong to give so much trouble, and was sure Jane would have caught cold again; but their father, though very laconic in his expressions of pleasure, was really glad to see them; he had felt their importance in the family circle. The evening conversation, when they were all assembled, had lost much of its animation, and almost all its sense, by the absence of Jane and Elizabeth.

அவர்களை, தாயார் உள்ளன்போடு வரவேற்கவில்லை. அவர்கள் வந்ததே தவறு என்றும், இதனால் மறுபடியும் ஜேனுக்கு உடல்நிலை பாதிப்பு ஏற்படும் எனவும் நிச்சயமாக நம்பினாள். ஆனால் தகப்பனார் அவர்களை பார்த்து மிக்க சந்தோஷம் அடைந்தார். அவர்கள் வீட்டில் இருப்பதை அவர் மிக முக்கியமாக நினைத்தார். ஜேன், எலிசபெத் இல்லாமல் நடக்கும் மாலை கலந்துரையாடல் இத்தனை நாட்களும் ஒரு ஜீவனும், அர்த்தமும் இல்லாமல் இருந்தது.

They found Mary, as usual, deep in the study of thorough bass and human nature; and had some new extracts to admire, and some new observations of thread-bare morality to listen to. Catherine and Lydia had information for them of a different sort. Much had been done and much had been said in the regiment since the preceding Wednesday: several of the officers had dined lately with their uncle, a private had been flogged, and it had actually been hinted that Colonel Forster was going to be married.

மேரி எப்பொழுதும் போல் தன் படிப்பில் மூழ்கி, அதனுள் இருந்த புதிய கருத்துக்களையும், நீதிகளையும் ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள், காதரின், லிடியா இருவருக்கும் பல தரப்பட்ட விஷயங்கள் இருந்தன. சென்ற புதனிலிருந்து படைப்பிரிவை பற்றி கூறுவதற்கு நிறைய விஷயங்கள் இருந்தன. தங்கள் சித்தப்பாவுடன் பல இராணுவ அதிகாரிகள் விருந்துண்டனர், ஒரு அதிகாரிக்கு தண்டனை வழங்கப்பட்டது, கர்னல் பார்ஸ்டருக்கு திருமணம் நடக்கப் போவதாக பேச்சு இருந்தது என்று பல விஷயங்களைப் பற்றி கூறினர்.