03.லைப் டிவைன்

XI. Delight of Existence : The Problem

Page No. 98 , Para No. 15

11. ஆனந்தம் - கேள்வி

How shall we solve it?

இதை எப்படித் தீர்ப்பது?

We can say Sachchidananda is not

the beginning.

சச்சிதானந்தம் மூலமில்லை என்று கூறலாமா?

It is not the end.

அதுவே முடிவில்லை எனலாமா?

But the beginning and end is a Nihil.

ஆரம்பமும், முடிவும் சூன்யம் என்பது உண்மையா?

The Nihil is an impartial void.

சூன்யம் எந்தக் கட்சியிலும் சேராது.

It is a nothing that contains all.

உலகை உட்கொண்டது சூன்யம்.

It contains all potentialities.

சூன்யத்துள் எல்லாம் இருக்கின்றன.

Those are the potentialities of existence and non-existence.

சத்தும், அசத்தும் அதனுள் உள்ளவை.

Consciousness and non-consciousness too have

potentialities.

ஜீவியமும், அதன் எதிரும் சூன்யத்திற்குரியவை.

It includes the potentialities of delight and undelight.

ஆனந்தமும், அதன் எதிரும் அங்குண்டு.

We are free to accept this as an answer.

இதையே முடிவாக நாம் ஏற்கலாம்.

We tried to explain everything.

எல்லாவற்றையும் விளக்க நாம் ஆரம்பித்தோம்.

We ended by putting everything together.

எல்லாவற்றையும் இப்பொழுது சேர்த்துவிட்டோம்.

Actually, we have explained nothing.

நாம் எதையுமே விளக்கவில்லை.

This Nihil is a nothing full of potentialities.

சூன்யம் அனைத்தையும் உட்கொண்டது.

It is the greatest paradox.

இது பெரிய புதிர்.

It is an opposition of terms and possibilities.

இது சொல்லிலும், செயலிலும் உள்ள முரண்பாடு.

We started to explain a minor contradiction.

ஒரு சிறு முரண்பாட்டை விளக்க முற்பட்டோம்.

We now face a major contradiction.

ஒரு பெரிய முரண்பாட்டை எதிர்கொண்டுள்ளோம்.

Thus, self-contradiction rises to the maximum.

முரண்பாட்டை நாம் பெரியதாக்கிவிட்டோம்.

Nihil is a void.

சூன்யம் ஒன்றுமில்லாதது.

A Nihil can have no potentialities.

சூன்யத்துள் எதுவுமிருக்காது.

We say it is impartial.

அது பாரபட்சமற்றதென்கிறோம்.

We say too, it is indeterminate.

அது சிருஷ்டிக்க வல்லதன்று என்கிறோம்.

Then it must be a chaos.

அப்படியானால் அது ஒரு குழப்பம், பிரளயம்.

Now we started with a void.

நாம் சூன்யத்திலாரம்பித்தோம்.

We made it into a chaos.

அதைக் குழப்பத்தில் முடித்தோம்.

We are unable to explain how the chaos came there.

எப்படிக் குழப்பம் வந்தது எனப் புரியவில்லை.

Sachchidananda is our original conception.

நாம் சச்சிதானந்தத்தில் ஆரம்பித்தோம்.

Let us return to it.

மீண்டும் அங்குப் போவோம்.

It is our foundation.

அதுவே அஸ்திவாரம்.

We need a complete solution.

நமக்குப் பூரண விளக்கம் தேவை.

Is it possible?

அது முடியுமா?

Page Nos. 98&99   Para No. 16

There is something we need to know first.

நாம் முதலில் அறியவேண்டியது ஒன்றுண்டு.

The universal consciousness is different from our mental consciousness.

பிரபஞ்ச ஜீவியம் நம் ஜீவியத்திலிருந்து மாறுபட்டது.

It is more essential and wider than our waking

consciousness.

நம் விழிப்பிலுள்ளதைவிட அது முக்கியமானது, விரிவானது.

Our consciousness is human consciousness.

நம் ஜீவியம் மனித ஜீவியம்.

Our delight is emotional, sensational pleasure.

நாம் ஆனந்தம் என்பது நம் உணர்விலும், உடலிலும் உற்பத்தியாவது.

The universal delight is something different.

பிரபஞ்ச ஆனந்தம் மாறுபட்டது.

Human pleasure is that of the individual creature.

தனி மனிதன் அனுபவிப்பது மனிதனுடைய இன்பம்.

The universal delight is wider.

பிரபஞ்ச ஆனந்தம் பரந்து விரிந்தது.

Man uses pleasure, joy and delight in a limited sense.

சந்தோஷம், இன்பம், மகிழ்வு என்பவற்றிற்கு நம் அர்த்தம் குறுகியது.

They are occasional movements.

இவை எப்பொழுதோ எழுபவை.

They depend upon habitual causes.

இவை நம் பழக்கத்திற்குரியவை.

They emerge exactly as their opposites.

இவற்றின் எதிரான துன்பம், வலி போலவே இவை எழுகின்றன.

Pain and grief are the opposites of joy.

வலியும், கவலையும் சந்தோஷத்திற்கு எதிரிகள்.

They too are limited and occasional movements.

அவையும் சிறியவை. ஏதோ ஒரு சமயம் எழுபவை.

They issue from a background other than themselves.

பின்னணியிலிருந்து எழுபவை.

We speak of delight of being, not ego.

நாம் கூறுவது ஜீவனின் ஆனந்தம், அகந்தையது அன்று.

It is universal.

இது பிரபஞ்ச ஆனந்தம்.

It is illimitable, self-existent.

அளவு கடந்தது, சுயமானது.

They are not dependent on particular causes.

எந்த ஒரு காரணத்தையும் பற்றியதில்லை

They issue out of the background of all backgrounds.

பின்னணியின் பின்னணியிலிருந்து அவை எழுகின்றன.

Pain and pleasure issue from there.

வலியும், இன்பமும் இங்கே எழுகின்றன.

Neutral experiences too emerge from there.

இரண்டுமில்லாதவையும் இங்கே உற்பத்தியாகின்றன.

Delight of being tries to become delight of becoming.

ஜீவனின் இன்பம், இயற்கையின் இன்பமாகிறது.

It is a movement of force.

அது சக்தியின் செயல்.

It takes different forms of movement.

அதன் ரூபங்கள் பல.

Pleasure and pain are those forms.

வலியும், சந்தோஷமும் அவ்ரூபங்கள்.

They are positive and negative movements.

அவற்றை வேண்டியவை, வேண்டாதவை என்கிறோம்.

This movement is subconscient in Matter.

ஜடத்தின் ஆழ்மனச் சலனங்கள் அவை.

It is superconscient beyond Mind.

மனத்தைக் கடந்த பரமாத்மாவின் அசைவுகள் அவை.

This delight seeks to realise itself in Mind and Life.

இந்த ஆனந்தம் வாழ்விலும், மனதிலும் சித்திக்கவேண்டும்.

Thus it emerges in the becoming.

இதுவே இயற்கையின் ஆனந்தம்.

It is an increasing self-consciousness of the movement.

சலனம் தன்னை அதிகமாக அறிவதன் பலனிது.

Its first phenomena are dual and impure.

இதன் முதலுருவங்கள் இரட்டையாகவும், தூய்மையற்றுமிருக்கும்.

They move between the poles of pleasure and pain.

அவை இன்ப துன்பங்களாகும்.

But it aims at a self-revelation.

தம்மை அவை வெளிப்படுத்தும்.

It is a self-revelation in the purity of a supreme delight of being.

ஈஸ்வரனின் தூய ஆனந்தமாக அவை வெளிவர முயல்கின்றன.

This delight is self-existent.

இது சுய ஆனந்தம்.

It is independent of objects and causes.

காரண காரியமற்ற ஆனந்தமிது.

Sachchidananda moves.

சச்சிதானந்தம் சலனமடைகிறது.

It moves towards a realisation.

அது சித்தியை நாடுகிறது.

It is a realisation of the universal existence in the individual.

பிரபஞ்சம் மனிதனில் வெளிப்பட சச்சிதானந்தம் முயல்கிறது.

It realises the form exceeding consciousness in the form.

ரூபத்தைக் கடந்தது ரூபத்தில் வெளிப்படுவதே அது.

It is the form of the body and mind.

உடலும், மனமும் அதுவே.

Similarly, it moves towards the realisation of the universal.

அதேபோல் பிரபஞ்சத்திலும் சச்சிதானந்தம் வெளிப்படும்.

It is a universal delight that is self-existent.

காரியமற்ற இன்பமது.

It is an objectless delight.

பிரபஞ்சத்திற்குரிய சுய ஆனந்தம்

It is a delight in the flux of particular experiences.

ஓர் அனுபவ ஆனந்தம் அது.

It is a delight in objects.

அது பொருளில் வெளிப்படும் ஆனந்தம்.

We seek these objects.

நாம் இப்பொருளை நாடுகிறோம்.

To us they are stimulating causes of pleasure and satisfaction.

இவை நம் இன்பதுன்பக் கருவிகள்.

We are free, possessed of self.

நாம் சுதந்திரமானவர்கள். நம்மை நாம் ஆட்கொண்டவர்கள்.

We shall not seek.

நாம் தேடவேண்டியதில்லை.

We shall possess them as reflectors.

இன்பத்தைப் பிரதிபலிப்பாகப்

பெறுவோம்.

They are not the cause of eternal delight.

அவை பேரின்ப ஊற்றல்ல.

Page No. 99, Para No. 17

Man is egoistic.

மனிதன் அகந்தை.

The mental person emerges out of the dim shell of matter.

ஜடத்திலிருந்து மனிதன் பிறக்கிறான்.

Delight of existence is neutral, semi-latent.

ஆனந்தம் பொதுவானது, அரைகுறையாகத் தெரியும்.

Man is still in the shadow of the subconscious

மனிதன் ஆழ்மனத்தின் சாயலில் வாழ்கிறான்.

He is a concealed soil of plenty.

அபரிமிதம் அவனுள் மறைந்துள்ளது.

He is covered by a desire.

அவன் ஆசைக்குட்பட்டவன்.

It is a luxuriant growth of poisonous weeds.

ஆசை விஷ விருக்ஷம்.

The flowers of it too are poisonous.

அதன் புஷ்பங்களும் விஷமானவை.

Pain and pleasure are those flowers.

வலியும், சந்தோஷமும் அம்மலர்கள்.

They are the flowers of our egoistic existence.

அவை அகந்தையின் மலர்கள்

The divine conscious force is working secretly in us.

ஆத்மா இரகஸ்யமாக நம்முள் செயல்படுகிறது.

It devours these growths of desires.

ஆசை மலர்களை அது விழுங்கும்.

The Rig Veda calls them the fire of God.

ரிக் வேதம் அவற்றை அக்னி என்கிறது.

It burns up the shoots of earth.

அது பூமியின் வளர்ச்சியை எரிக்கும்.

Something is concealed at these roots of desire.

ஆசையின் அடியில் மறைந்துள்ளது ஒன்றுண்டு.

It is the cause and secret being.

அதுவே இரகஸ்யம், காரணம்.

It is the sap of delight in them.

அதுவே சாரம்.

That will emerge in new forms.

அவை புது ரூபத்தில் மலரும்.

It will not be of desire.

அது ஆசையாக இருக்காது.

It will be self-existent satisfaction.

அது சுயமான திருப்தியாகும்.

It will remove mortal pleasure.

மனித ஆசையை அது விலக்கும்.

Immortal ecstasy will emerge there.

அழியாத ஆனந்தப் பூரிப்பு அங்கு எழும்.

This transformation is possible.

இத்திருவுருமாற்றம் நடக்கும்.

Man is the result of division and ignorance of self.

மனிதன் பிரிவினையாலும், அறியாமையாலும் பிறந்தவன்.

He is an ego.

அவன் அகந்தை.

Sensation and emotion seek that ecstasy.

மனித உணர்வு பூரிப்பைத் தேடுகிறது.

They fail to reveal that ecstasy.

உணர்வு பூரிப்பை வெளியிட முடியவில்லை.

It is because of ego.

அதற்கு அகந்தை காரணம்.

Pain and pleasure are delight in the being.

வலி யும், இன்பமும் அடிப்படையில் ஆத்மாவின் பூரிப்பே.

Therefore, it is possible to transform.

அதனால் திருவுருமாற்றம் நடைபெறும்.

The End.

முற்றும்.